Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Τι με νοιάζει; - Δημήτρης Βαλασίδης

 

 
·        Τα παιδιά της εξαδέλφης μου είναι από καιρό άνεργα. Τι με νοιάζει. Τα δικά μου δουλεύουν.

·        Το αγοράκι του γείτονα λιποθύμησε σήμερα στο σχολείο από την πείνα. Τι με νοιάζει. Τα δικά μου είναι χορτάτα.

·        Το απέναντί μας ζευγάρι μετανάστευσε για αναζήτηση εργασίας. Τι με νοιάζει. Εμείς μένουμε Ελλάδα.

·        Στην γειτονιά μας πενταμελή οικογένεια την πέταξαν στο δρόμο, γιατί δεν είχε να πληρώσει την δόση του στεγαστικού και τώρα κοιμάται στο δρόμο. Τι με νοιάζει. Εμείς δεν έχουμε δάνειο και ζούμε σε όμορφο διαμέρισμα.

·        Απολύθηκε ένας φίλος, δημόσιος υπάλληλος. Τι με νοιάζει. Δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος.

·        Αυτοκτόνησε ένας επαγγελματίας στον παρακάτω δρόμο για χρέη. Τι με νοιάζει. Δεν χρωστάω πουθενά.

·        Το πρωί η αστυνομία πέρασε χειροπέδες στον αποκάτω μας για οφειλές προς το Δημόσιο που αδυνατούσε να πληρώσει. Τι με νοιάζει. Πληρώνω τους φόρους μου.

·        Έκλεισε το μαγαζάκι στην γωνία. Τι με νοιάζει. Δεν έχω μαγαζί.

·        Από το μπαλκόνι μου βλέπω να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Τι με νοιάζει. Εμείς τρώμε καλά.

·        Οι αποδοχές στρατιωτικών και αστυνομικών μετατράπηκαν σε μισθούς πείνας. Τι με νοιάζει. Δεν ανήκω στις ΕΔ και τα ΣΑ.

·        Συνέλαβαν έναν γνωστό μας για Χρυσαυγίτη, γιατί είχε ένα σουγιαδάκι στο σπίτι του. Τι με νοιάζει εγώ έχω μόνον νυχοκόπτη.

ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΤΣΑΝΤΑ «ΛΟΥΗ ΒΙΤΟΝ». ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.