Ο Ναός Του Παραδείσου - Χρύσα Μιχαλοπούλου

~ Ελάτε Κελαηδίσματα Πουλιών Στο Ναό του Παραδείσου.

  

Μαζεύω για Καιρό Ολονών σας τα Φιλιά μες στη Καρδιά μου. 
Φτερουγίσματα Ορθάνοιχτα. 
Ακούτε τον Παλμό; 
Πάλλονται για να Ελευθερωθούν......
Μαζεύω όλα Εκείνα τα Φυλαχτά Φιλιά που για Καιρό Περίμεναν Μέσα στα Στήθη μου.
Ήρθε ο Καιρός να Σκορπιστούν στη Πλάση..........
Πολυηχή Ανθολογήματα.
Και Προσεύχομαι.
Προσεύχομαι στο Θεό Φίλοι μου , τα Διάπλατα Φτερουγίσματά μου να Εξαπλωθούν Μαζί με τα Δικά σας στις Πύλες του Ουρανοδρόμου του.......

<< Τι Φτερουγίζει μες τη Καρδιά μου Κύριε; Αυτό το Δώρο θα το Αντέξω η Αδύναμη ν' Αναστηθεί; Τα Φτερουγίσματα που Πάλλονται στα Στήθη μου θα Ελευθερωθούν; Στείλε το Μύνημα να μην Πονέσουν Άδικα τα Ευαίσθητα Παιδιά σου!!......
Πόσο Ακόμα θα Παραμείνει η Πύλη του Παραδείσου σου Κλεισμένη; Πόσο Κύριε Δείξε...
Ήρθε ο Καιρός να Ξεκλειδώσεις τις Πύλες του Ναού σου, απο ετούτη τη Ζωή για των Παιδιών την Έλευση!! Ξεκίνα τις Υποσχέσεις που μας Έδωσες απο αυτή εδώ τη Χώρα. Την Ξέφρενη. Την Χιλιοπροδομένη.
Εδώ να γίνει η Νέα Σου Εδέμ, της Νέας σου Συνθήκης.
Ανοικοδόμησε τα Χαρμόσυνα Μυνήματά σου, Ανακαινίζοντας τις Εκκλησιές..........
Πόσο Ακόμα η Πατρική Αγάπη σου θα είναι Άπιαστη;
Πόσα Ακόμα Άτοπα Μονοπάτια με Άτοπα Ιδανικά;
Πόση Ακόμα Αδικία στη Χώρα των Ελλήνων τα Ιερά;
Πόσο ν' Αντέξουμε την Τόση Αδικία;


Πόσους Ακόμα Αναστεναγμούς θα Επομιστούμε απο μια Επιμελώς Ατιμέλητη Ανοργανωσιά;
Δεν θά'ναι Ψέμμα και Μεγάλη Πλάνη να Γυρνάμε την Πλάτη μας Περιφρονώντας την Αλήθεια;...........
Έχοντας Κύριε το Σταυρό στους Ώμους μου, αυτό το Θείο Βάρος .......
Άνοιξε τις Πόρτες για να Χωρώ μαζί μ' αυτόν να τις Περάσω.
Να Διαβαστώ Βιβλίο και Μέσα και Έξω και Βαθιά στο Άπλετό σου Φώς, μές στο Γαλάζιο το Αθάνατο.
Άσημη, Παιδί σου, Πραγματική Ψυχή σου, απ' τα Κατάβαθα.
Και Όλοι Μαζί σαν Άγρυπνοι Φρουροί σου.
Γνωστοί και Άγνωστοι, Διαβάτες σου στο Γνωστικό σου Φώς. Που ο Νούς δεν το Χωρά το Απέραντό σου Κάλλος!
Όλοι Μαζί Μπορούμε, να το Διαβούμε με Αφοσίωση, με Σκέψεις Φρόνιμες απ' τα Κατάβαθα!....................
Γι' αυτό Χωρίς Περιστροφές.
Δεν είναι Δυνατόν;
Είναι Αδύνατον;
Και το Γαλάζιο τι θα το Κάνω;
Το Φυλαχτό και το Σταυρό;
Η Προσμονή και η Ελπίδα προς ποιά Κατεύθηνση θα Φτερουγίσει;
Δώσε μου μιαν Απάντηση.
Δείξε μου......... Τώρα.
Πάνω στην Άνοιξή σου που Διαβαίνω.
Την Πύλη Άνοιξε της Λύτρωσης.
Τώρα,
Εμπρός στο Βωμό της Αγάπης σου Εναποθέτομαι με Κάθε Ευχαριστώ......Θυμήσου~ ~ ~ ~
Θα Στραγγιστώ με Δάκρυα Ικεσίας πως μας Χωράς με την Αγάπη σου Όλους μας.....
Για να Προκόψουμε με Νόημα και Ουσία..........
Εσύ Γνωρίζεις Κάθε Ψυχής τα 'Αδυτα, και τις Βολές Γνωρίζεις και τα Όνειρα....
Ξεκλείδωσε τις Πύλες τ' Ουρανού σου!
Για ν' Ανεβαίνουμε, στα Ανθισμένα Μονοπάτια τ' Ουρανού.
Όλη η Ελλάδα που Προδόθηκε........ Πολυηχής......
Προσμένοντας με Αναμονή Έτη και Έτη, το Δικό σου Καλοσώρισμα.>>~~~~

~~~ Χρυσούλα Μιχαλοπούλου ~~~

Αφιερωμένο στο Ανθολόγιο που Ετοιμάζει η Ομάδα Πρωτοβουλίας Φίλων και Μελών.
Με Αγάπη!!~~~@