Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Η 17η - 18η σκηνή του θεατρικού του Νίκου Λυγερού "Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα"




Η ουσία του ανούσιου
Στην αγορά.


Αγαθή: Τα κατάφερες.
Μυρσίνη: Με κομμένη την ανάσα. Στο τσακ...
Αγαθή: Ακόμα δεν ξέρω τι να βάλω.
Μυρσίνη: Θέλεις κάτι επίσημο;
Αγαθή: Ε, όχι και πολύ!
Μυρσίνη: Καλώς... Χρόνος. Πάρε και τη μετάφραση, μην την ξεχάσουμε μετά.
Αγαθή: Τα σκέφτηκες όλα! Να ’σαι καλά!
Μυρσίνη: Τίποτα! Χρόνος. Λοιπόν, φούστα ή παντελόνι;
Αγαθή: Δεν ξέρω τι ταιριάζει περισσότερο. Για πες μου εσύ που ξέρεις κι από καλλιτεχνικά.
Μυρσίνη: Μάλλον φούστα για τέτοια συναυλία.
Αγαθή: Θέλω ν’ αρέσει και στον Άγγελο...
Μυρσίνη: Αλλιώς δεν θα την πάρουμε.
Αγαθή: Ωραία! Πού πάμε;
Μυρσίνη: Στάσου να σκεφτώ.
Αγαθή: Τι να σκεφτείς; Στο Κολονάκι!
Μυρσίνη: Στο Κολονάκι;
Αγαθή: Πού αλλού; Θα ’ρθουν μετά όλες οι καρακάξες που θα είναι πιο όμορφες...
Μυρσίνη: Καλά, καλά... Κατάλαβα... Πάμε στο Κολονάκι να φάμε τις καρακάξες!
Αγαθή: Είσαι αετός!
Μυρσίνη: Αν μ’ έβλεπε ο Μιχάλης!
Αγαθή: Τι θα έλεγε;
Μυρσίνη: Τι θα έγραφε θες να πεις!
Αγαθή: Οι αετίνες και οι καρακάξες... Χρόνος. Αυτό μπορώ να το αντέξω.
Μυρσίνη: Είσαι απίστευτη! Άντε πάμε!


Στο τηλέφωνο.


Άγγελος: Ξανασκέφτηκα αυτά που είπαμε.
Μιχάλης: Ελπίζω να μην σας απασχολούν.
Άγγελος: Αντιθέτως, με βοήθησαν.
Μιχάλης: Χαίρομαι.
Άγγελος: Νομίζω πως θα σας αρέσει η ερμηνεία μου.
Μιχάλης: Το πιστεύω κι εγώ.
Άγγελος: Θα μπορούσαμε να βρεθούμε το πρωί;
Μιχάλης: Βεβαίως.
Άγγελος: Δεν θα είναι μια τυπική πρόβα...
Μιχάλης: Δεν υπάρχει λόγος!
Άγγελος: Αυτό ήθελα από σας...
Μιχάλης: Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι άλλο...
Άγγελος: Θα ήθελα να μιλήσουμε και για τους Δίκαιους.
Μιχάλης: Του Καμύ, φαντάζομαι.
Άγγελος: Ακριβώς. Θα θέλατε;
Μιχάλης: Χωρίς κανένα δισταγμό... Ανέβασα αυτό το έργο πριν μερικά χρόνια.
Άγγελος: Είστε και σκηνοθέτης λοιπόν... Γι’ αυτό οι συμβουλές σας ήταν τόσο...
Μιχάλης: Σκεφτόμουν απλώς τι θα ήθελε ο Δημήτρης.
Άγγελος: Αυτό σκέφτηκα κι εγώ.
Μιχάλης: Ένας δίκαιος κι αυτός...
Άγγελος: Ποιος το ξέρει όμως;
Μιχάλης: Οι ελάχιστοι...
Άγγελος: Θα σας περιμένω λοιπόν.
Μιχάλης: Όχι πολύ.
Άγγελος: Θα είναι και η Αγαθή.
Μιχάλης: Θα ’ρθω με τη Μυρσίνη τότε.
Άγγελος: Ωραία! Καληνύχτα σας.






Οι νέοι δίκαιοι
 



Στο σπίτι με το πιάνο
Αγαθή: Δεν σας φανταζόμουν έτσι…
Μιχάλης: Η προσπάθεια είναι ήδη σημαντική.
Μυρσίνη: Πώς τον φανταζόσουνα;
Άγγελος: Καλύτερα να μην σου πει… Σιωπή.
Αγαθή: Πάντως όχι έτσι…. Χρόνος. Δεν είναι καλύτερα να μιλάμε στον ενικό.
Μυρσίνη: Ναι, ναι, καλή ιδέα. Σιωπή.
Ο Άγγελος κι ο Μιχάλης κοιτάζονται και συμφωνούν. Ωραία.
Αγαθή: Τι θα σας κεράσω;
Μυρσίνη: Ξέρεις εσύ!
Αγαθή: Κλείνει το μάτι της. Έλα μαζί μου.
Πηγαίνουν στην κουζίνα για καφέ.
Μυρσίνη: Έρχομαι.
Άγγελος: Μην την παρεξηγείς.
Μιχάλης: Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Άγγελος: Το ξέρω, απλώς δεν θέλω να σε πληγώσει.
Μιχάλης: Θα το χαρεί ο Δημήτρης;
Άγγελος: Εσύ να μου πεις. Κάθεται στο πιάνο.
Μιχάλης: Θα παίξεις τώρα;
Άγγελος: Δεν θες ;
Μιχάλης: Απλώς θα καθίσω για να σ’ ακούω καλύτερα.
Άγγελος: Όπου σε βολεύει…
Από την κουζίνα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βολεύονται με λιγότερο… Ο Άγγελος αρχίζει να παίζει.
Αγαθή: Γιατί δεν μου το είπες;
Μυρσίνη: Τι πράγμα;
Αγαθή: Ότι δεν είναι φαλακρός, ότι δεν φορά γυαλιά, ότι…
Μυρσίνη: Ποιος νομίζεις ότι είναι, ο Michel Foucault;
Αγαθή: Φιλόσοφος δεν είναι;
Μυρσίνη: Μα ο Foucault ήταν και… …
Αγαθή: Ναι, ξέρω.
Μυρσίνη: Δεν φαντάζομαι να πιστεύεις ότι…
Αγαθή: Προς Θεού!
Μυρσίνη: Ε, τότε;
Αγαθή: Όλοι οι φιλόσοφοι δεν είναι ανώμαλοι ;
Μυρσίνη: Άλλο πάλι τούτο! Τι προκαταλήψεις είναι αυτές!
Αγαθή: Έλα ντε… Τώρα έπαθα την πλάκα μου.
Μυρσίνη: Χαμογελώντας. Για τόσο κακόγουστη μ’ είχες;
Αγαθή: Όχι, βέβαια. Χρόνος. Απλώς έλεγα με το καλλιτεχνικό ύφος…
Μυρσίνη: Αγαθή…
Αγαθή: Συγνώμη φιλενάδα.
Μυρσίνη: Ελπίζω να μην πεις τίποτα…
Αγαθή: Αστειεύεσαι… Χρόνος. Τσιμουδιά!
Γελούν και οι δύο. Φέρνουν τον καφέ στο σαλόνι και κάθονται προσεχτικά. Ο Άγγελος δεν τελείωσε ακόμα το Allegro non troppo και περιμένουν. Η Αγαθή εξετάζει λεπτομερειακά το Μιχάλη που προσέχει μόνο την εκτέλεση του Αγγέλου. Κάπου – κάπου κοιτάζει τη Μυρσίνη που χαμογελά ενώ κάνει νοήματα στην Αγαθή. Δημιουργείται έτσι μια σιωπηλή συζήτηση.
Άγγελος: Αφήνοντας τα πλήκτρα. Τι θα έλεγε ο Δημήτρης;
Μιχάλης: Νομίζω πως θα ήταν ευτυχισμένος.
Αγαθή: Για ποιο πράγμα μιλάτε;
Μυρσίνη: Για το Μητρόπουλο βέβαια.
Αγαθή: Σημασία έχει τι θα πει το κοινό το βράδυ.
Μυρσίνη: Προσπαθώντας να το δικαιολογήσει. Ναι, και αυτό είναι σημαντικό! Χρόνος. Ο καφές είναι έτοιμος.
Η Αγαθή την ευχαριστεί με το βλέμμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.